Enon_USA

Liefhebbers van de beter gemolesteerde popsong kennen zeker Brainiac nog. De band zorgde eind jaren´90 voor een bescheiden revolutie met in hun in noise en vreemde breaks gedrenkte pop. John Schmersal (van Brainiac) nam na de split in 1999 de fakkel al over met Enon. In een eerste versie was dat met twee leden van Skeleton Key. De liefde voor het niemandsland tussen de perfecte song en de wastelands van de noise was duidelijk gebleven, al was er meer plaats voor electronica en beats.
Nu staat Enon er nog steeds als een trio, maar de laatste jaren doet John Schmersal het met de Japanse zangeres/bassiste Toko Yasuda en drummer Matt Schulz. Schmersal laat zijn gitaar rocken als een bezetene en maakt zich daarbij weinig zorgen over de rode lampjes die waarschuwend op zijn versterker verschijnen. Sonic Youth en de postpunkers uit de jaren ´80 zitten nog steeds onder ´essentieel´ in de iPod. Toko zorgt er met haar engelenstem voor dat de pop uit de songs toch nog komt bovendrijven, een beetje zoals dat ook bij Deerhoof lukt. En al klinkt er af en toe een gortdroge beat, Matt Schulz mept de songs vakkundig richting rock en de drieminutengrens. Enon klinkt fris en aanstekelijk, maar houdt er toch van je af en toe op het verkeerde been te zetten.